Zamek diabła Boruty w ŁęczycyRSS

Zamek w Łęczycy został wzniesiony w XIV wieku. Dawniej pełnił funkcję budowli obronnej. Zbudował go król Polski Kazimierz Wielki. Zamek wielokrotnie niszczony, trawiony pożarami. Ciekawostką historyczną jest fakt przetrzymywania tu ważniejszych jeńców krzyżackich, którzy przeżyli przegraną przez zakon rycerski Bitwę pod Grunwaldem w 1410 roku. Współcześnie na zamku łęczyckim odbywają się coroczne turnieje rycerskie, na które przybywają rycerze wraz z rodzinami oraz turyści z całej Polski i z zagranicy.

Obecnie na terenie dawnego zamku mieści się muzeum.

Odległości: 70 km z Sieradza, 53 km od Pabianic, 40 km z Łodzi, 16 km od Zalewu w Ozorkowie, 9 km od wiatraka w Solcy Wielkiej, 3 km od Kolegiaty w Tumie i kościoła św. Mikołaja, 2,5 km od skansenu w Kwiatkówku, 300 metrów od Parku miejskiego, 300 metrów od murów dawnego więzienia, 250 metrów od starówki

Lokalizacja GPS: 52.058966, 19.203722

Jedna z wystaw muzeum poświęcona jest rzemiosłu i sztuce ludowej ziemi łęczyckiej odzwierciedlających życie codzienne na wsi na początku XX wieku. Składają się na nie m. in. warsztat tkacki, wnętrza wiejskiej kuźni kowalskiej, dawne meble, sprzęty, narzędzia i inne przedmioty, czy tradycyjne stroje ludowe wsi łęczyckiej.

Na zdjęciach widoczny także fragment czasowej wystawy zamkowo-muzealnej pt. „Tańce, hulanki, swawole… Motywy muzyczno – taneczne w łęczyckiej rzeźbie ludowej”. Wystawa prezentuje tradycję niedzielnych zabaw i potańcówek w wiejskich lokalnych karczmach, tancerzy, grajków i kapele ludowe oraz zespoły muzyczne.

Wnętrza muzeum gromadzą ogromną liczbę drewnianych rzeźb i figurek przedstawiających różne wcielenia diabła Boruty – najbardziej znanego polskiego diabła, który może wedle legendy przybrać dowolną postać. Nierozerwalnie jest on związany z regionem łęczyckim. Można powiedzieć, że jest symbolem, ikoną Łęczycy. Jego obecność wiąże się z budzącymi strach leśnymi moczarami i bagnami, które dawniej zewsząd otaczały ziemię łęczycką. Dlatego nazywany jest też błotnikiem. W języku staropolskim boruta to sosna. Nazwa ta pochodzi od boru (lasu).

Więcej o bogatych zbiorach muzeum można poczytać na stronie internetowej muzeum.

Legenda

Zgodnie z legendą Diabeł Boruta zamieszkuje podziemia zamku w Łęczycy, pilnując skrzyń ze złotem. Pewnego razu kareta, którą podróżował Król Polski Kazimierz Wielki utknęła na łęczyckich bagnach. Jako, że zbliżała się noc król polecił woźnicy sprowadzić pomoc. Nie było to łatwe zadanie, bo dookoła tylko mgliste moczary i błota otoczone borem. Na jednej z polan woźnica spotkał grupkę smolarzy siedzących przy ognisku, zwanych borutami, bo większość czasu spędzali w borze. Tylko jeden z nich zgodził się na udzielenie pomocy. Król z przyboczną strażą i woźnicą przecierali oczy ze zdumienia, kiedy osiłek Boruta sam bez niczyjej pomocy wyciągnął zanurzoną w błocie karetę królewską, której oni wszyscy razem nie mogli. Za ten czyn król zabrał Borutę na zamek w Łęczycy i ustanowił go zarządcą dóbr królewskich. Świeżo upieczony szlachcic szybko zapomniał kim był i skąd się wywodził. Nakładał coraz większe podatki na chłopów zagarniając kosztowności dla siebie. Kiedy po wsiach rozeszła się wiadomość o śmierci Boruty lud przybył na zamek odebrać swoje pieniądze. Nic jednak nie znaleźli, nawet ciała Boruty. Wtedy zrozumieli, że mieli do czynienia z diabłem. Tak powstało przysłowie ludowe „Nie ma diabła gorszego, gdy się stanie pan z ubogiego…”

Inna legenda związana jest z budową kolegiaty w Tumie.

Opis na stronie zamkilodzkie.pl >>

Aktualna prognoza pogody Krajowego Instytutu Metereologii na 5 dni:

Dodaj komentarz


*

Losowe propozycje z regionu: Palmiarnia w Łodzi| Zalew „Zgniłe Błoto” k. Aleksandrowa Łódzkiego| Kasztel rycerski w Uniejowie|
Facebook